Muz kabuğundan neden faydalanamıyoruz
Türkiye 728.000 ton muz üretiyor.
Peki bu muzlardan yüksek katma değerli bir şeyler yapıyor muyuz? Örneğin kabuklarını değerlendiriyor, ya da muzun içini dondurarak kurutup muz tozu yapıp, oradan da son ürüne gidiyor muyuz? Henüz bunları yapmıyoruz. Ama yapmamız gerekiyor.
Muzun faydalarına hiç değinmeyeceğim. Şeker oranından tutun da içerisindeki minerallere kadar muz değerli bir meyve. Ama muz kabuğu çok enteresan bileşenler içeriyor.
Bizim özellikle algılarımızın açık olmasını ve yaratıcılığımızı borçlu olduğumuz nörobileşenin ismi nedir? DOPAMİN değil mi? Beynimizde bir çok nöron dopamin salgılıyor ve bizim hem yaratıcılığımızda, hem de daha etkin düşünebilmemizde dopamin rol oynuyor. Peki muz kabuğu da “dopamin” içeriyor desem? 🙂 Hatta ve hatta dopamin öncülü olan ve özellikle de Parkinson hastalarının vazgeçilmezi olan L-dopa da muz kabuğunda bulunuyor desem?
Muz kabuğu, nörotransmitter, yaratıcılık ve dopamin.. Gerçekten inanılmaz bir şey.
Muz kabuğu sağlığımıza faydalı bir çok polifenolü de içeriğinde barındırıyor. Ama benim özellikle odaklandığım nokta dopamin ve L-dopa kısmı. Çünkü L-dopa özellikle Parkinson’da ilaç olarak kullanılıyor.
Muz kabuğu özellikle pektinden çok zengin. Yani en az bir narenciye kabuğu kadar pektin içeriyor. Ve pektin biliyorsunuz kıvam verici olarak şekerlemelerden, reçellere her alanda yoğun olarak kullanılıyor.
Muz kabuğundan polifenollerini saflaştırdıktan sonra, pektin eldesi yapabiliriz. Türkiye her sene 684 ton pektin ithal ediyor. Ve bu oran giderek artıyor. Ülkemizde neden bir pektin fabrikası kurulmasın değil mi? Sadece muz kabuklarından değil, portakal, limon, mandalina kabuklarından da pektin elde edilebilir.
Düşündüğüm sistem şu.. Öncelikle kurutma.. Sonrasında süperkritikle aktif bileşen eldesi ve sonrasında pektin elde edip, kalan posadan da selüloz eldesi gibi çok fonksiyonlu ürünlere doğru gidilebilir.
Muz kabuğu bile çok değerli!
