Büyük Usta seni hiç unutmadık

21 Mart Büyük Ozan Aşık Veysel’in ölüm yıl dönümü.

Kültürümüzde veciz bir söz vardır: ”Eseri olmayanın yerinde yeller eser.” diye. Mehmet Akif ise: “Bir eşek ölür ondan kalır semeri/Bir insan ölür ondan kalır eseri.” diyerek insanlar için eser ortaya koymanın önemini vurgular.
Aşık Veysel’e baktığımızda her biri birer başyapıt olan birçok şiiri vardır: ”Kara Toprak, Uzun İnce Bir Yoldayım, Güzelliğin On Par’etmez, Dostlar Beni Hatırlasın…” bunlardan bazılarıdır. Ayrıca sazıyla hüzünlü ve otantik sesini, sözünü birleştiren ozan, bize onlarca türkü de bırakmıştır.
“Saklarım gözümde güzelliğini/Her neye bakarsam sen varsın orda/Kalbimde gizlerim muhabbetini/Koymam yabancıyı sen varsın orda.”

Bu dizelerde ve şiirin devamında şair, bir sevgiliye, bir güzele sesleniyor gibidir ilk bakışta. Oysa Profesör Mehmet Kaplan bu şiiri tahlil ederken ozanın ,”ilahi aşk”ı çok güzel bir biçimde dile getirdiğini ifade etmektedir. O, şiirlerinde Hacı Bektaş-ı Veli’den bahseder, Türk ve Müslümanlığını belirtir; dervişane bir meşreple insanımızı, sevgiye, dostluğa ve kardeşliğe çağırır, bölücülüğe, ırkçılığa karşı çıkar:

“Aslım Türk’tür, elhamdülillah Müslüman/Şükür amentüye etmişiz iman/Kalbime yaraşmaz şirk ile güman (şüphe)/Kalbimiz nur ile dolu sayılır.” Diğer bir şiirinde ise:

“Allah birdir, Peygamber hak/Rabbül alemindir mutlak/Senlik benlik nedir bırak/Söyleyelim geldi sırası.

Kürt’ü, Türk’ü ve Çerkes’i/ Hep Adem’in oğlu, kızı / Beraberce şehit, gazi/ Yanlış var mı, neresi.”

Aşık Veysel, Halk edebiyatı geleneğinin Cumhuriyet dönemindeki en önemli temsilcisidir.1894 yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan Köyü’nde doğar. Yedi yaşında çiçek hastalığından sol gözünü kaybederek ilk acısını yaşar. Daha sonra bir kaza sonucu diğer gözünü de kaybedince, acısı büyür Veysel’in. Babası ve ailesi buna çok üzülür. Ona bir saz alır babası. İlk ozanlık derslerini babasının arkadaşı olan Çamşıhlı Ali Ağa’dan alır. Bazı şiirlerinde gözlerinin görmeyişini mahzun ve kahırlı bir şekilde anlatır:

“Genç yaşımda felek vurdu başıma/ Aldırdım elimden iki gözümü/ Yeni değmiş idim yedi yaşıma/Kaybettim baharımı yazımı.”
“Sen bir Ceylan Olsan” şiirinin son dörtlüğünde:
“Veysel der ismini koymam dilimden/ Ayrı düştüm vatanımdan, elimden/ Kuş olsam da kurtulmazdın elimden./Eğer görse idim, göz ile seni.”
diyerek bu acısını veciz bir şekilde dile getirir.
”Beni Hor Görme Kardeşim” şiirinde ise Aşık Veysel , kibirli insanlara söyle seslenir:
“Beni hor görme kardeşim/ Sen altınsın ben tunç muyum/ Aynı vardan var olmuşuz/ Sen gümüşsün, ben sac mıyım?.”

Ne var ise sende bende/ Aynı varlık her bedende/ Yarın mezara girende/ Sen toksun da ben aç mıyım?” (….)

Aşık Veysel’in öyle dizeleri vardır ki ,ata sözlerimiz gibi derin anlamlar içermektedir.

Bugün ülkemizdeki kavgaların ve dünyadaki savaşların nedenini: ”Koyun kurt ile gezerdi/Fikir başka başk’ olmasa” dizeleri ne güzel anlatmaktadır.” İnsanlar birbirlerinin haklarına, yaşama haklarına (güçlü olanlar zayıf olanların haklarına) saygı duymazsa, korumazsa; dünya barışı gerçekleşebilir mi?

Her yıl Sevgililer Günü’nde, Anneler Günü’nde gülleri, karanfilleri çiçekleri (onların artan fiyatlarını) görünce; aklıma hep Veysel Baba’nın “Güle kıymet verilmezdi/Aşık ve mâşuk olmasa” dizeleri gelir doğal olarak. Tabi o derdini de çok güzel anlatmıştır, mesela bir şiirinde:
“Dağlar çiçek açar/Veysel dert açar.” der.

Âşık Veysel’de derin bir insan sevgisi ve sevginin bir gönül işi olduğu bilinci vardır.
Yine bunu anlatan bir şiirinde: ”Gönül sana nasihatim/Çağrılmazsan varma gönül!/ Seni sevmezse bir güzel/ Bağlanıp da durma gönül!” der.

Bizlere “Ben giderim adım kalır/Dostlar beni hatırlasın!” diyen Büyük Usta seni hiç unutmadık.